cemil aydın
Denizi
bırakıp geldi
Ağlarını öremeden
teknesini boyayamadan
Kışın o buz
mavisinde Akdeniz’in
Hayallere
dalamadan geldi
Kış da vardı
oysa burada
Burada resmi
taşların yükseldiği denizsiz bir kentte
Hayaller de
vardı
Bir
istavritin dönenip durması gibi ağlarda
Çırpınan
gerçeğin koynunda ve
Ölen,
denizsiz bir kente gömülen
Köyünü
bırakıp geldi
Avuçlarındaki
yosun kokusu
Muavinin
tütün kolonyasına karıştı
Midesinde
hüzünle hazmettiği lakerda
Gözlerinin
çanağında kan kırmızı şarap
Gözlerini
bırakıp geldi
Akdeniz’in
tuzuna belenmiş yaşlarını
Vatansız bir
otobüsün koltuğunda
Oralı olmadı
şoför ve yetiştirdi
Ömrünün
bereketini kaçırmadan
Bol çığlıklı
bir otogar durağına
Bir çığlık
da o ekledi
Ey Ankara,
kuruttun Akdeniz'imi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder