MEKTUPLAR GİBİ TÜKENİYOR VAKİT

 cemil aydın                                                                             

“Kavuşmak kaybetmekse, beklemek azar azar dirilmekmiş.”

Bunu öğrendim bir kitap arasında

Tuttum bir mektuba yazdım.

Gönderilmiş ve gönderilecek tüm mektuplar

Selam veriyor artık bu söze

Mektup demek bile bir şiir oldu artık ve bisiklet

Ne kadar azalıyor şiirimiz sevgilim

Önceden sayfalar dolusu geliyordum sana

Şimdi kelimeler tık nefes

Anılar koşturmuyor bu yüreği artık

Çürümüş bir ağaca döndüm

Ne köklerimden kurtulabiliyorum

Ne kimse yaslanabiliyor koynuma

Fesleğenleri okşadım, avucuna çizgiler ekledim

Yaşlandım, gözlerken yolun sonunu

Soludum, her seferinde şükrederek halime.

(Bu şiir Türk Edebiyatı dergisi Ocak 2015 sayısında yer almıştır.)