KİM ANLAYACAK?

cemil aydın

Sığmıyorum sığamayacağım galiba bu şehre

Herkes atıl, herkes yavan ve laçka tavırlar

Caddeler ölümsüzlüğü bağırıyor dükkânlarıyla

Yürüyorsun yürümek gibi değil

Bakıyorsun yürek titremiyor

Teras kafelerde fon minareler

Fon flu, rötuşlu yüzler belirgin

Melankolik ve gizemli

Vakti geçmiş bir namazın kederinden uzak

Konuştular yükseklerde, konuştuklarını unutup

İlan-ı aşk ettiler durmadan, aşklarını unutup

Ve bunca unutkan

Bezdirdi, yüreğim un ufak

Bir ressam olsam daracık atölyesinde çalışan

Resmetsem sığamadığım bu şehri

Binlerce fotoğrafta dondurulan ve binlerce kalpte

Minareleri, fiyakalı bir cekette gözüken kalem gibi

Ben yine de söyleyeceğim

Ne çorap örecekseniz örün

Takmayın kafanıza beni isterseniz

Benim vebalim var omuzlarımda

Benim pazarlanmamış imanım

Toplantılara boğmadığım heyecanım var benim

Fotoğraflamayı aklımın ucundan geçirmediğim

Emr-i bil maruf nehy-i ani’l münker uğraşlarım

Yere çalınsın aklım, korkmam

Korkmam adımın yarınlara karışmadığı erken bir ölümden

Steril evlerde ibadet etmedim

Çalar saatle uyanmadım sabah namazlarına

Zekâtımı ayağıma gelenlere vermedim

Hacca gitmedim, her sene umreye

İftar sofralarında konuşma yapmadım

Emin olmadım hiç hayatımdan

Soran olmaz demedim, gören olmaz

Korkmuyorum erken ölümden adımın yarınlara karışmadığı

Adım yere batsın

Olur da dikerse haddini bilmezin biri

Cesedimin başına mermerden kitabeyi

Tekmeleyin, vurun çekici ismimin ortasına

Adım dağılsın kemiklerim sızlamaz

Sığmıyorum bu şehre artık eminim

Alıp başımı hicret edeceğim

Alıp başını hicret etmenin açık bir meydan okuma olduğunu

Kim anlayacak?