Efkarım yolumdur benim yürürüm
Dağıtırım kendimi yol ayrımlarında
Her çıkmazda ağlamaklı gözlerimi dikip göğe
Seyrederim umudumun göçünü uzaklara
Günler geçer, hüznüm çoğalır
Yaşadığım bir avuç su gibi
Akar parmaklarımın arasından
Bakar dururum ellerime
Kamburluğumu taşıdığım yükten bil
Yol yol olmuş alnımı öfkemden
Susuyorsam çaresizliğimden değil
Gülüyorsam mutluluktan
Ne tarafından tutsam elimde kalıyor bu hayat
Yanına al beni
Kursağımda yasak meyvenin tadı
Aklımda bin bir tuzak, sana dönüyorum
Durdurma beni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder