cemil aydın
ölüme kadar
paylaşınca
azalıyor acılar
ömrümle
birlikte
ölüme doğru
ben
eksiliyorum günden güne
çoğalan
ne varsa sen oradasın
buluşmamız
imkansız
kendimi
kaybetmeden
ölüm
geç
kalmış bir pişmanlıktı
kıyamet
biraz
da
unutmasıydı
insanın
insana
muhtaçlığını
ve
hatırlaması
dönüşsüz
bir zamanda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder