BİR KEZ YAŞAMAK ÜZERİNE

cemil aydın

Zaman geçtikçe insan edindiği bilgilerle, gözlemleriyle, tecrübeleriyle karakterini oluşturuyor.

Bu aşamada toplumsal etkileşim büyük önem kazanıyor. İslamiyet inancının da toplumsal hayatı önemsediğini, bu öğüdü atalarımızın yaşamlarına sirayet ettirdiğini söylemek yanlış olmaz. İslamiyet inancında insanlar eşittir. Eşitlik Allah’a kul olmaktan gelir. Canı, rızkı temin eden Allah katında kullar doğruluğu, güzelliği yaşamak ve yaymakla mesuldür. “Hep birlikte Allah’ın ipine sarılın, ayrılmayın. Allah’ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın. Hani siz birbirinize düşman kişiler idiniz de O, gönüllerinizi birleştirmişti ve O’nun nimetiyle kardeşler olmuştunuz.(Al-i İmran–103.)” ayeti İslamiyet’i yaşamak ön koşuluyla huzurlu bir toplumun işaretlerini bize gösteriyor.

Yine İslamiyet inancında sonsuz ahiret hayatına iman olduğundan, müslüman dünyaya bel bağlamaz. Bu hayat onun için malum tabirle imtihandır. “İnkâr edenlere, dünya hayatı süslü gösterildi. İman edenlerle alay ediyorlar. Oysa kıyamet gününde Allah’tan korkanlar onlardan üstündürler. Allah dilediğini hesapsız şekilde rızıklandırır.(Bakara–212.) ayetinde dünya malına bağlılığın hüsranı getireceği açıkça görülüyor.

Toplumsal güveni, toplumsal adaleti sağlamanın ön koşulu Allah’a kulluğun bilincinde olmak ve dünya hayatının geçiciliğine inanmaktır.

Peki, dünyanın geçiciliğinin farkında olan herkes aynı şekilde mi davranıyor? “Bir daha mı gelecez dünyaya!” sözünün şeytani fısıltısına gönlünü kaptıranlarımız yok mu?

Tarık Buğra’nın “Ya devlet başa, ya kuzgun leşe” düşüncesiyle hareket eden kimliksiz insanları sergilediği, Kurtuluş Mücadelesi’ni anlattığı eşsiz romanı Firavun İmanı’nda bir defa yaşamak üzerine yazılanlar oldukça düşündürücüdür.

“Biri bir defa yaşanır diye içiyor, her fırsatta çiftleşiyor, çalıyor, çırpıyor, aldatıyor, düşene rastladı mı, hiçbir sebep olmasa bile sırf keyif için bir tekme de o atıyordu. Aynı sözü benimseyen, öteki gibi, bir defa, bir tek defa yaşayacağı için verdiği sözü tutuyor, düşenin elinden tutuyor, hakkı tutuyor, adaleti tutuyordu.

Bir defa yaşanacağını bilmek -bu herkesin gözüne batan hakikati bilmek kimini deli ediyor, yardakçı, yüzsüz, yüze gülücü veya ikiyüzlü ediyor, kinci ediyor, zalimleştiriyor, köpekleştiriyor; kimini de aynı hakikat ama sırf bu hakikat hoş görür yapıyor, dürüst yapıyor, şefkatli, yardımsever, vefakâr ve yiğit yapıyordu, kahraman yapıyordu.(Buğra,Tarık,Firavun İmanı,İletişim Yayınları, sf.141.)

“Dünyanın rengine kanan cahil” olmak mı? Gösterişin, şatafatın geçiciliğini unutup basit heveslere nefislerimizi alıştırmak mı? Hayır!

Bir defa yaşamanın güzelliği şunu bilmekten geçer: “Asıl varılacak güzel yer, Allah’ın yanındadır.”(Al-i İmran,14.)