cemil aydın
Ben
sevincimi bölüştüm dar vakitlerde
Kendime pay
bırakmayı hep unuttum
Unutarak
sevindim ben bir ömür
Kovulduğum
her kapının önüne gül diktim
Yağmurun dua
olduğuna inandım
Ben altında ıslandım,
siz camın ardında seyrettiniz
Oysa ben
beraber ıslanmayı diledim
Ellerimi
doldururken dualarım
Kalbimi
temiz tuttum, inandım
Yürüdüm göze
alınmayan yol sonlarını
Yoruldum,
yaralarımı kendim sardım
Oysa ben
beraber yürümeyi diledim
Yollarda
mecalimi yitirirken
Rüyası
gecikmiş bir uykuyum gözlerinizde
Bir gün
mutlaka sesleneceğim size
Yürüyecek
yol kalmadığında
Gün
kollarını açmadan, eğilip kulağınıza
Tarif
edeceğim çıkmazların makûs talihini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder