cemil aydın
İlkler mutlu olduğunda pembedir, hayalin rengidir
Mutluluk pudradır gerçeğin üstünü kapatır
Biraz da bundandır verdiği mutluluk
Aslında gerçeğin üstünü kapatan da biziz
Böyle olması gerektiği için belki
Çocuğun gece üstünü açma ihtimali gibi
Babayı tedirgin eder ya çocuğun üşütmesi
Öylesine tedirginim, gerçekleri üşütmüyorum
Aman üstü açılmasın gerçeğimin, ben mutluyum
Gerçekleri üşütmeyelim
Eğer üşütürsek anlarız gerçeklerin bizi üşüttüğünü
Anlarız gerçeğin içinin üşüdüğünü
Bunu anlamak, pahalıya mal olur
Zaten anlamak karlı değildir yerin üstünde
Yerin altında da kar etmez anladığın
Meğer iş inanmaktaymış, inandığından bahset bana
Yani kandığından, yani kandırıldığın şeylerden
Yani tüm hayatından, yani benden
Bahset yalanlara çıkan yollar boyu
Boyumuzu aşan şu hayatı elimize tutuşturduğu için
Tanrı’ya isyan etmek istediğinden
Mazlum kalmaktansa zalimleşmek istediğinden
Ama zalimliğine kefil bulamamaktan
İyiliğine tanık olanlardan yani seni iyi bırakan kötülerden
Neden bunca iyi olduğundan, iyi olmanın neye yaradığından
Bahset yalanlara çakılmış ömrümüzden, ölümümüzden
En güzel öldüğümüzdür yaşamak diyen şairden
Şiirlerin rüzgâr olduğundan bahset
Bana esmeyi anlat dendiğinde şarkıda
İçindeki çiçeklerin neden dalgalandığını anladığından
Şiirinde aslında farkına varmak olduğundan
İçinin farkında olduğundan, içten olduğundan yanişiirleştiğinden
Bahset dinlemek bu hayatın işiymiş,
Dinlersen dinlenirsin, içinin denizi o zaman diner.
