SESİNİ YİTİRMİŞLERİN AĞITI

cemil aydın


Sessizce meydan okudum ben
Uykusuz gecelerde,kopkoyu karanlıkta
Akı kırmızıya bulanmış gözlerimi dikerek şehre

Düşlerimi sayıklayıp akşamsefalarına
Yetinmeyip de susup her yanımla
Daldım kuyu karanlığına sokakların

Gam dipsiz,matem yuvam
Eğildim hengamesinde bu şehrin,küstüm mazime
Zaman esnedi,gelmedi uykusu
Çürüdü sevgilinin nergisleri ellerimde

Kavuşmak heyecanı yitik,garlar yorgun
Tüm yolculuklara son verilmiş
Yollar dağlara dolanmış da çözülmemiş
Düğümlenince bunca şey
İpi zamanın boynuna geçiremeyince
Mektuplar gibi birikti pişmanlığım
Yumuldum kendime her seferinde

Hüznümü unuttum bir yerlerde
Hatırlamak kadar zor artık bugün
Bugün dediğim muamma,yalan

Toprak! Sakın beni ne olur,sesimi yut
Mahremin olayım sakla ağıtlarımı